د خبر : 1181849998495626254      تاریخ : چهارشنبه 13 شهریور 1392 6:02

کشف گوشتخوار جدید در جنگل‌های آمریکای جنوبی

دانشمندان حیات‌وحش از کشف گونه جدید پستاندار گوشتخوار در جنگل‌های مه‌آلود و گرمسیری در آمریکای جنوبی خبر دادند.

به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز، محققان آمریکایی، این گونه پستاندار جدید را کشف کرده‌‌اند که در جنگل‌‌های بارانی کلمبیا و اکوادور زندگی می‌‌کند. این جانور اولینگیتو نامگذاری شده. در ۳۵ سال گذشته هیچ حیوان گوشت‌‌خوار دیگری در نیم‌‌کره غربی کشف نشده بود. آنان این جانور را اولینگیتو (Olinguito) نام گذاشته‌‌اند.

این جانور حدود یک کیلوگرم وزن دارد و دارای چشم‌هایی بزرگ با پوست مودار قهوه‌ای – نارنجی‌رنگ و شبیه گربه و یا بچه خرس‌های اسباب‌بازی است. این جانور روی درخت زندگی می‌کند و با تیره «راکون» و «کینکاهوس» ارتباط دارد.

به نظر می‌رسد که اولینگیتو برای مردم محلی شناخته شده بوده اما در ۱۰۰ سال گذشته با جانور دیگری که اولینگو نام دارد، اشتباه گرفته شده است.

یک گروه از پژوهشگران جانورشناسی که گونه‌های اولینگو را در موزه‌ای در ایالات متحده مورد مطالعه قرار داده بودند، متوجه تفاوت‌های زیادی چه در اندازه و چه در شکل ظاهری و دندان‌های اولینگیتو با اولینگو شدند اما نهایتا یک جانورشناس اکوادوری دریافت که اولینگیتو یک گونه جداگانه است.

شناسایی این پستان‌دار، بیش از یک دهه طول کشیده است.

محققان می‌گویند چنین کشفی در قرن بیست و یکم، بسیار نادر است.

این کشف را گروهی از محققان در موسسه اسمیتسونین در واشنگتن، پایتخت آمریکا، به نام خود ثبت کرده‌اند.

سرنخ این کشف زمانی به دست آمد که کریستوفر هلگن، جانورشناس، به مجموعه‌ای از پوست و استخوان در موزه شیکاگو بر خورد.

او به بی‌بی‌سی در این باره می‌گوید: “یک کشو پر از پوست و استخوان رو بیرون کشیدم. خشکم زده بود. جعبه‌ها را باز کردم و به جمجمه‌ها خیره شدم. این آناتومی را قبلا هیچ‌جا ندیده‌ام.”

دکتر هلگن یکی از موزه‌داران مجموعه پستان‌داران در کلیک موزه ملی تاریخ طبیعی در واشنگتن است.

این موزه، بزرگ‌ترین بایگانی از پستان‌داران در جهان است.

بیش از ۶۰۰ هزار گونه در کشوهای این مجموعه دراز به دراز قرار داده شده‌اند تا جای کمتری بگیرند.

استخوان‌های این نمونه‌های موزه را سوسک‌های پرورش‌یافته به‌خصوصی تمیز کرده‌اند.

گم‌شده بین خویشاوندان

اولینگیتو بیش از یک قرن پیش مشاهده شد اما آن را با حیوانات دیگر اشتباه گرفته‌اند.

فنآوری‌های پیش‌رفته اخیر، به محققان فرصت داده است که دی‌ان‌ای را از قدیمی‌ترین نمونه‌های این موزه استخراج کنند.

اولینگیتوی ۳۵ سانتی‌متری، جدیدترین عضو خانواده‌ای از حیوانات است که راکون‌ها معروف‌ترین عضو آن هستند.

کریستوفر هلگن این کشف را به نتیجه رسانده است

دکتر هلگن با مقایسه دی‌ان‌ای اولینگیتو با پنج گونه شناخته‌شده دیگر، توانست کشفش را ثابت کند.

حالا محققان می‌دانند که اولینگیتو بین سال‌های ۱۹۶۷ تا ۱۹۷۶ در باغ‌وحش‌های متعددی در آمریکا نمایش داده شده بود.

آن را با اولینگا، یک خویشاوند خیلی نزدیک، اشتفاه گرفته بودند و نمی‌توانستند سر در بیاورند که چرا این حیوان تولیدمثل نمی‌کند.

اولینگیتو به باغ‌وحش‌های متعددی فرستاده شد ولی نهایتا بدون آن که به‌درستی شناخته شود، جان سپرد.

محققان تا کنون فقط بخشی از گونه‌های حیاتی کره زمین را شناسایی کرده‌اند.

گونه‌های جدید حشرات، کرم‌های انگل، باکتری‌ها و ویروس‌ها مرتبا کشف می‌شوند ولی کشف یک پستاندار جدید، نادر و کم‌نظیر است.

کریستوفر هلگن می‌گوید: “حیوانی مثل اولینگیتو، در همین قرن بیست و یکم کشف شده است. این یادآوری می‌کند که کره زمین هنوز به طور کامل اکتشاف نشده و حتی پستاندارانی هستند که هنوز شناخته نشده‌اند. اولینگیتو ما را به فکر فرو می‌برد تا بپرسیم: دیگر آن بیرون چه خبر است؟”

محققان می‌گویند اگر هم کشف تازه‌ای – مثل اولینگیتو – رخ بدهد، مبتنی بر بایگانی یکی از همین موزه‌های تاریخ طبیعی جهان خواهد بود.

 

 

   دايناسوري 72 ميليون ساله + تصاوير

باستان شناسان توانستند با استفاده از تحقيقات گسترده خود دم كاملا فسيل شده دايناسوري 72 ميليون ساله را در بيابان هاي مكزيك كشف كنند.

به گزارش سرويس بين‌ الملل باشگاه خبرنگاران ، اين دم عظيم الجثه كه متعلق به دايناسوري به اسم "هاردوسور" است ،‌قدمتي 72 ميليون ساله دارد كه در نوع خود بي همتا محسوب مي شود و تا قبل از آن فسيل كامل دم اين نوع دايناسور پيدا نشده بود.

استخوان كامل تمام بدن اين نوع دايناسورها تاكنون يافت نشده است ، اما باستان شناسان با كشف اخير معتقدند كه امكان كشف اين موضوع محتمل بنظر مي رسد.

 

 

 

 

به گزارش پارس به نقل از ایسنا، بنظر می‌رسد روان‌آب حاصل از بارندگی وابسته به کوه شناسی که شامل رطوبتی است که توسط بادهای غالب، بخشی از مسیر تا بالای کوه را طی و در سراشیبی‌ها رسوب کرده، شبکه‌های دره‌ای را شکل داده‌اند که در سطح مریخ منشعب شده‌اند.

یافته‌ها جدید جزء متقاعد کننده‌ترین شواهد موجود از یک تاثیر کوه‌شناسی بر مریخ باستانی بوده و می‌تواند درک بهتری از آب‌وهوا و جو اولیه سیاره سرخ ارائه کند.

این دانشمندان با اجرای شبیه‌سازیهای رایانه‌ای نشان داده‌اند که بارشها در بالای متراکم‌ترین شبکه‌های دره‌ای بسیار سنگین‌تر بوده‌اند.

به گفته محققان، نمایش اهمیت بارش در کنده‌کاری دره‌ها توسط این پژوهش بدین معنی است که این یافته‌ها می‌توانند بینش مهمی از آب‌وهوای مریخ در میلیارد سال گذشته ارائه کنند.

دولفین‌ها مشخصه منحصر به فرد دارند و همدیگر را با نام صدا می‌زنند

پژوهشگران می‌گویند دولفین ها مثل انسانها وقتی نامشان را می شنوند پاسخ می‌دهند. آنها یکدیگر را با “سوت منحصر بفردی” صدا می‌کنند که می‌توان آن را معادل اسم در انسان‌ها دانست. این دولفین ها برای هر عضو خانواده یا دوست از سوت متفاوتی استفاده می‌کنند.

به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز به نقل از بی بی سی ،  این کیفیت بجز انسان تا بحال در موجود زنده دیگری دیده نشده است. پیش از این گزارش‌هایی وجود داشته که بعضی گونه‌های طوطی هم ممکن است از صدا برای نامیدن اعضای گروه استفاده کنند اما این نخستین بار است که این پدیده در زیستگاه طبیعی حیوانی بررسی و ثبت شده است.

متخصصان پستانداران آبزی در دانشگاه سنت اندروز اسکاتلند در مدت چهار ماه گروهی از دولفین های پوزه بطری معمولی را در سواحل شرقی اسکاتلند دنبال کردند و “سوت خاص” هر دولفین را شناسایی و ضبط کردند.

دانشمندان سپس با استفاده از کامپیوتر، سوت‌ها بازسازی کردند اما ویژگی‌های صوتی مختص هر دولفین را حذف کردند تا مطمئن شوند دولفین‌ها فقط به الگوی صوتی هر سوت واکنش نشان می‌دهند نه به صدای سوت خودشان.

در مرحله بعد، پژوهشگران این صداهای بازسازی شده را با بلندگوهای زیر آب برای دلفین ها پخش کردند و دیدند هر دولفین فقط به سوت مخصوص به خود واکنش نشان داد؛ یعنی بلافاصله با سوتی پاسخ ‌می‌ داد.

بعضی از دولفین‌ها بلافاصله بعد از پاسخ به نزدیکی قایق پژوهشگران آمدند. این واکنش این فرضیه را تقویت کرد که دلفین‌ها با این سوت همدیگر را برای کمک خبر می‌کنند.

دکتر وینست یانیک از بخش تحقیقات پستانداران دریایی دانشگاه سنت اندروز می گوید “دانستن اینکه پستاندار دیگری بجز انسان چنین هوش و ساختار ارتباط اجتماعی پیچیده‌ای دارد بسیار جالب است.”

“این سوت ها کاملا با هم فرق دارند، این سوت‌ها دامنه‌های متفاوتی دارند و مثل تون صدا بالا و پایین می‌روند. حتی نزدیکترین وابستگان ما یعنی گوریل‌ها نمی‌توانند این کار را بکنند.”

“مردم در فیلم‌ها دولفین‌ها را در آبهای شفاف و زلال می‌بینند اما نمی‌دانند که آنها در ۸۰ درصد موارد در آب‌های تیره و با نور خیلی کم زندگی می‌کنند.”

“آنها نمی توانند زیر آب از بو برای یافتن زوج یا اعضای خانواده استفاده کنند و قلمرو هم ندارند، همه اقیانوس سرای آنهاست.”

“بنابراین آنها به چنین سیستم ارتباط صوتی تکامل یافته‌ای نیاز دارند تا با یکدیگر در ارتباط بمانند و همدیگر را گم نکنند.”

للا ساییگ زیست‌شناس انستیتوی اقیانوس شناسی ماساچوست می‌گوید “هیچکدام از این سوت‌ها با هم شبیه نیستند، حتی در بین اعضای نزدیک یک خانواده بویژه در ماده ها تفاوت دارد؛ شایدبرای اینکه بچه ها باید بتوانند مادرشان را در بین دلفین‌های دیگر شناسایی کنند.”

سایق می گوید دانشمندان هنوز نمی‌دانند دلفین ها چطور این “سوت خاص” را تولید می‌کنند. برخی تحقیقات نشان داده ۳۰ درصد بچه دلفین‌های نر سوتی مثل مادرشان دارند بنابراین ممکن است دولفین‌ها یاد می‌گیرند که این سوت‌ها را ایجاد کنند.

بعلاوه روشن نیست آیا دلفین‌ها از این سوت خاص برای ارجاع دادن به دیگران استفاده می کنند یا نه، مثلا آیا ممکن است دو دلفین با این سوت به دلفین سوم اشاره کنند.

خان ساییگ می‌گوید”سوال بزرگ این است که آیا دلفین ها همانطور که ما از کلمات استفاده می کنیم مثلا ما با گفتن کلمه صندلی تصویر آن به ذهنمان می آید بدون آنکه آن را ببینیم.”

دکتر استفانی کینگ پژوهشگر ارشد این تحقیق می‌گوید در قدم بعدی قرار است انواع دیگر سوت دلفین‌ها بررسی و از آنها رمزگشایی شود.

دولفین‌های پوزه بطری معمولی که این پژوهش روی آن انجام شده در خلیج فارس هم یافت می شود و در میان دلفین هایی که دهانی بشکل منقار دارند بزرگترین جثه را دارد و معمولا بین ۲۵۰ تا ۶۰۰ کیلوگرم وزن دارد. این دلفین همان گونه ای است که در بسیاری از استخرها یا آکواریوم ها برای نمایش استفاده می شود یا در سینما و تلویزیون ایفای نقش می‌کند: مثل سریال تلویزیونی معروف دهه شصت میلادی به نام فلیپر.